بوشهری غریب

کفش هایت لنگه به لنگه و پاره است ... اما اگر ببینی کسی کفش به پا ندارد
دل پاک تر از آسمانت ابری می شود ... بغض گلوییت رعد و برقی میزند و بارانی می شود آن چشم های معصوم و .... دستهایت را دراز می کنی تا آن لنگه سالم تر کفش خودت را هدیه کنی ... شاید دلی را شاد کرده باشی ... شاید دیگر پایی زخمی نشود در راه مدرسه 
شاید ...!!!! 

راستی ... همه که شما رو فراموش کرده اند اما !!!!!!!!
جشن شکوفه ها و اول مهر بر شما مبارک ... هر چند اول مهر برای شما شروع سختی های بیشتر است
ولی باز هم مبارک .

.

.

هرچند که زود دیر میشود ولی دیر شدن

دلیلی برفراموش 

کردن نیست