بوشهری غریب

 

 

 

 

چه آرام سر بر زمین گذاشتی ... میدانم چرا این چنین آرام رفتی ... وقتی که رفتی حسین به پیشوازت آمده بود و تا درب های بهشت تو را مشایعت کرد ... از طرفی خیالت راهت بود که بعد از رفتنت همه بازماندهای زمینی راه تو را ادامه میدهند اما ؟؟ اما انگار وقتی همت سخنرانی کرد و گفت بعد از جنگ چه می شود تو غایب بودی و نشنیدی که اگر می ماندی شاید دق می کردی شاید پشیمان میشدی و شاید ... و امروز خیلی ها پشیمان شدند و اندک کسانی ماندند ودق کردند خوش به حالت که در بهشت برینی راستی سلام مرا به همت برسان بگو راست گفته بودی راست راست!!